“Περιβάλλοντα Γόνιμα / Environments Fertile” - "Aspects of Balkan Photography 2016

For English text you can visit http://fkth.gr/en/environments-fertile/

Ομαδική έκθεση φωτογραφίας

Πολυχώρος 'ΤΑΒΥΑ' /Θεσσαλονίκη     5 – 21/2/2016

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων "Aspects of Balkan Photography 2016"

'The Red House - Center for culture and debate' /Σόφια /Βουλγαρίας     3-30/6/2016
Συμμετοχή στην 7η διοργάνωση του Μήνα Φωτογραφίας 2016

Συμμετείχαν: Αλέκα Τσιρώνη, Ισμήνη Γούλα, Λίλη Ζουμπούλη, Εύα Γερομιχαλού, Νικολέττα Αγγελίδου, Θανάσης Αθανασιάδης, Μαρίνα Προβατίδου, Έλενα Γανδά, Murat Han Er, Arif Emrah Orak, Mert Çagil Turkay, Kenan Ozcan, Elcin Acun.

Παραγωγή: Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης

Επιμέλεια: Θανάσης Ράπτης

 

Περιβάλλοντα Γόνιμα

Ο εκθεσιακός χώρος έχει μία αναπαραγωγική λειτουργία: χρησιμοποιείται για να εκφράσει μία συγκεκριμένη ιδεολογία και να υποστηρίξει μία προκαθορισμένη αφήγηση. Μια εκθεσιακή διάταξη, επομένως, αντικατοπτρίζει τις προθέσεις του επιμελητή στην παρουσίαση αφηγήσεων με μια συγκεκριμένη σειρά προβολής, γεγονός που υποδεικνύει μια πορεία που αναμένεται να ακολουθήσουν οι επισκέπτες. Κάθε έκθεση έχει μία ιστορία (ή και περισσότερες) να αφηγηθεί, αυτή/ές που θέλουν οι δημιουργοί του.
Η γλώσσα αυτή θυμίζει πολύ εκείνη του κινηματογράφου, καθώς η επίσκεψη σε ένα εκθεσιακό χώρο προσομοιάζει με την παρακολούθηση ενός φιλμ, με τη μόνη διαφορά ότι αντί να κινείται η κάμερα, κινείται ο θεατής. Καθώς κινείται μέσα στο χώρο με τη συγκεκριμένη παρουσίαση των εκθεμάτων, με τα πλάνα, τις σκηνές και τις σεκάνς που ξετυλίγονται μπροστά του, ο επισκέπτης συγκροτεί την όποια αποκωδικοποίηση της αφήγησης θέλει και μπορεί να συγκροτήσει.
Ο χώρος της παρούσας έκθεσης, παρά το γεγονός ότι φιλοξενεί -ας πούμε- συμβατικές μορφές τέχνης (εν προκειμένω φωτογραφίες και βίντεο αρτ), θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εικαστικό περιβάλλον, καθώς έχει  εισαχθεί τεχνηέντως το στοιχείο της συζήτησης ανάμεσα στα έργα του κάθε επί μέρους χώρου, σε έναν εν δυνάμει γόνιμο διάλογο. Κρίσιμος παράγοντας ο επισκέπτης της έκθεσης που θα κληθεί να συνθέσει από και μέσα απ’ όλα αυτά ένα νόημα. Tα εικαστικά αυτά περιβάλλοντα όσο νοηματοδοτούν, τόσο παράγουν γνώση.
Για την επιλογή ζητούμενο ήταν η ένταση με ηπιότητα για το ποθούμενο αποτέλεσμα. Η δημιουργία ενός νέου σύμπαντος, με τα υλικά που πρόσφεραν απλόχερα οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες. Αναπόφευκτη η υπηρέτηση ενός προσωπικού οράματος, μιας σχεδόν ναρκισσιστικής εμμονής, μιας παραλίγο αυτιστικής επιμονής. Δε μας αρέσει ο κόσμος που μας περιβάλει, εμπρός για ένα κόσμο που πλάθουμε εμείς για να μας χωρέσει και να νιώσουμε επιτέλους σαν το σπίτι μας!
Η ταύτιση του σύγχρονου Ανθρώπου με τον πλάνητα μετανάστη ή πρόσφυγα, που αγωνίζεται να επιζήσει, της Αλέκας Τσιρώνη, αντιπαρατίθεται στην αυτιστική αυτοεπιβεβαίωση του ‘εγωειμαικαικανεναςάλλος’ βίντεο του Murat Han Er.
Το ονειρικό περιβάλλον με το γυναικείο σώμα παντός καιρού στο βίντεο, της Elcin Acun γίνεται ο καμβάς για την ανάπτυξη των εικόνων της Ισμήνης Γούλα, που βγαίνουν κατευθείαν από παραμύθι.
Τα αθώα κοριτσίστικα σώματα που φωτογραφίζουν οι 20άχρονες Λίλη Ζουμπούλη, Εύα Γερομιχαλού και Νικολέτα Αγγελίδου γίνονται το αντίβαρο στα βαριά σαν πέτρα ώριμα κορμιά της Elcin Acun.
Τα γεμάτα θεατρικότητα πορτρέτα του Θανάση Αθανασιάδη συνδιαλέγονται με τα πλήρως ζυγισμένα και αυστηρά οργανωμένα πορτρέτα του Mert Çagil Turkay.
Η ένταση που αποπνέει το σχεδόν τρομακτικό κάλεσμα ΄Μαμά’, μέσα από το βίντεο της Μαρίνας Προβατίδου, διαχέεται και σχεδόν απογειώνει την σκηνοθετημένη σχιζοφρένεια των φωτογραφιών του Arif Emrah Orak.
Οι σκληρές εικόνες του ακρωτηριασμένου, γυμνού, γυναικείου σώματος, που αποπνέουν τον φόβο του θανάτου, μα ταυτόχρονα και την ελπίδα για ζωή, της Έλενας Γανδά,  συνυπάρχουν με τα όλο χάρη, γεμάτα επιδέξια κοψίματα ανδρικά γυμνά του Kenan Ozcan.
Τα νοήματα περαιτέρω αφήνονται ανοικτά  σ’ αυτά τα Περιβάλλοντα και είθε να αποδειχτούν Γόνιμα!
Θανάσης Ράπτης, Φωτογράφος
Επιμελητής της Έκθεσης

Περιβάλλον Ι

‘Τώρα, που η πρώτη έκπληξη και απορία έχουν περάσει, αλλά το θυμικό δεν ηρεμεί, η σκέψη παραμένει ίδια:  οι μετανάστες, οι πρόσφυγες, οι καταδιωγμένοι έρχονται, … να δοκιμάσουν και να ταράξουν τα όρια της ανεκτικότητας, του ανθρωπισμού, της δημοκρατίας μας. Οι ώρες της «άγνοιας» έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και πρέπει να αποφασίσουμε σε ποια μεριά θα σταθούμε… ‘

Αλέκα Τσιρώνη

Γεννημένη, μεγαλωμένη και διαβιούσα στη Θεσσαλονίκη, ενδιαφέρομαι και ασχολούμαι συστηματικά με την φωτογραφία από το 2006. Φωτογραφίες και κείμενά μου έχουν δημοσιευθεί σε φωτογραφικά περιοδικά, έντυπα και διαδικτυακά. Έχω συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα & το εξωτερικό και έχω πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις. Μέλος του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης.

http://alekatsironi.weebly.com/

“Ο εαυτός μου”
‘Η αναμφισβήτητη συνύπαρξη του εγωισμού και της δύναμης είναι εξαιρετική στο βίντεο.  Συμβολίζεται η στάση της εξουσίας που φροντίζει να έχει τα πάντα. Θα μπορούσε να θεωρηθεί μια κριτική στην εξουσία, που όμως αρνείται να δεχτεί την εξιδανίκευση.’
Murat Han ER

Γεννήθηκε το 1981 στην Ερζερούμ. Ζει κι εργάζεται στην Ερζερούμ και στην Κων/πολη. Έκανε το διδακτορικό του στο Τμήμα Φωτογραφίας της Σχολής Καλών Τεχνών του Παν/μίου Mimar Sinan. Έχει πάρει μέρος σε πολλές εγχώριες και διεθνείς εκθέσεις. Στο έργο του εφαρμόζει τεχνικές βίντεο, ψηφιακής φωτογραφίας κι εναλλακτικής φωτογραφικής εκτύπωσης. Μεταφέρει συνηθισμένα, καθημερινά υλικά στη φωτογραφία και σχηματίζει επίμονους συσχετισμούς μεταξύ μορφής και περιεχομένου.

  

                                                                      

                                                                                                                                                                       Αλέκα Τσιρώνη                                                                                                  Murat Han Er (video)                                                                                                                                                                

                                                                                                                                                                                  

Περιβάλλον ΙΙ

‘Στις φωτογραφίες μου οι άνθρωποι είναι χωρίς ταυτότητα. Δεν ζουν με τους κοινωνικούς τους ρόλους, αλλά με τα συναισθήματά τους … Τα διαμορφωτικά στοιχεία, όπως η ψηφιακή χειραγώγηση των εικόνων, η αναδημιουργία τους μέσα από την ίδια υφή, η χρήση των στοιχείων κιτς, … όλα συμβάλλουν στη μετάδοση της έννοιας της αλλοτρίωσης.’

Kenan ÖZCAN

Γεννήθηκε το 1983. Αποφοίτησε από το Τμήμα Φωτογραφίας του MSGSÜ, έχοντας προηγουμένως σπουδάσει οικονομικά. Το έργο του διαμορφώθηκε μέσα από τις έννοιες του φύλου, της ύπαρξης και της ατομικότητας. Αυτή την περίοδο συνεχίζει το φωτογραφικό του έργο πάνω στην αρχιτεκτονική και οπτική τεκμηρίωση, σε συνεργασία με διάφορους φορείς στην Κων/πολη.

‘Έχω βιώσει από κοντά τnν περιπέτεια της απώλειας του μαστού μετά από καρκίνο αγαπημένου μου ατόμου. Με δεδομένη τη δύναμη ψυχής και τη δίψα της για ζωή, η φωτογράφηση της ήταν και για τις δυο μας μια διαδικασία αποδαιμονοποίησης και ψυχοθεραπείας. Σαρκάζουμε το έντονο αποτύπωμα του ακρωτηριασμού στο σώμα της, ξορκίζουμε τον φόβο του θανάτου και υμνούμε τη ζωή…’
 Έλενα Γανδά

Η Έλενα Γανδά είναι Θεσσαλονικιά, με βαθειά αγάπη στη φωτογραφία από τη νιότη, ενώ από το 2008 μπήκε σε μια φάση έντονης δραστηριοποίησης με συμμετοχή σε σεμινάρια, μαθήματα, φωτογραφικά φεστιβάλ και φορείς της πόλης. Μέλος του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, της Φωτογραφικής ομάδας κλικ-ers, και της Φωτογραφικής Λέσχης Φ, με συμμετοχές σε πολλές ομαδικές εκθέσεις και μια ατομική.

                         

                   Kenan Ozcan                                                     Έλενα Γανδά

Περιβάλλον ΙΙΙ

‘Το βίντεο ‘Δύσκολοι καιροί’ είναι το προϊόν μιας προσωπικής αναζήτησης μέσα από απλά και καθημερινά γεγονότα. Στο βίντεο, παραμένοντας το σώμα ανεπηρέαστο από εξωτερικές δυνάμεις, η αδράνειά του και μια προσωρινή κατάσταση δημιουργούν μια εσωτερική κίνηση. Κατά παρόμοιο τρόπο, οι δυνάμεις έξω από το σώμα, δεν ασκούνται όπως φυσικά θα έπρεπε….’

Elcin Acun

Γεννήθηκε το 1982, στη Σμύρνη. Αποφοίτησε από το Τμήμα Φωτογραφίας της Σχολής Καλών Τεχνών του Παν/μίου Mimar Sinan, το 2009. Ασχολείται με την εννοιολογική φωτογραφία και παράλληλα εργάζεται ως ερευνήτρια στο Τμήμα Φωτογραφίας της Σχολής Καλών Τεχνών του Παν/μίου Mimar Sinan και ζει στην Κων/πολη.

ΑΠΑΛΕΣ ΠΤΩΣΕΙΣ      Η σειρά When I fall της Ισμήνης Γουλα

Στην Πτώση του Αλμπέρ Καμύ, ο πρωταγωνιστής, Ζαν-ΜπατιστΚλαμάνς, ακούει ένα βράδι, ενώ περπατά στην πλωτή πόλη του Άμστερνταμ, μια γυναίκα να πέφτει στο νερό. Δεν προλαβαίνει να την σώσει, δεν προλαβαίνει ούτε να τη δει, να καταγράψει έστω από απόσταση τη φιγούρα της, πριν βυθιστεί στα υγρά στρώματα. Αυτή η πτώση, συνεχίζει να απασχολεί τον Κλαμάνς, που στο τέλος του βιβλίου, αναλογίζεται, χωρίς βεβαιότητα, τι θα συνέβαινε, αν του δίνονταν μια δεύτερη ευκαιρία να τη σώσει.  Οι φωτογραφίες της Ισμήνης Γουλα, στη σειρά “When I fall” θυμίζουν τους παφλασμούς μιας γυναίκας μέσα σε αδιόρατα νερά. Πρόκειται για εικόνες μιας μνήμης που επανέρχεται, απαράλλαχτη και διαφορετική, ευκρινής και αλλοιωμένη. Ο χρόνος παγώνει σε περιστατικά, αντικείμενα, πρόσωπα που κρύβουν περισσότερα από όσα φανερώνουν, υποδέχονται το μάτι του θεατή σε ένα τοπίο διερεύνησης και δυνατοτήτων, ένα τοπίο φάσματος.  Στο When I fall, ο χρόνος παγώνει, χωρίς τίποτα να μένει ακίνητο. Η φωτογραφία γίνεται μια ομιχλώδης όαση, μια ρευστή χώρα, όπου το παρελθόν προβάλλεται στο μέλλον, και το νόημα, όπως το αναζητά ο ήρωας του Καμύ, γίνεται μια αλληλουχία από αινίγματα και ερωτήσεις. Γκρίζα και απαλά χρώματα ανοίγουν έναν ορίζοντα που έχει την ευρύχωρη διάσταση ενός γλυπτού ή μιας νωπογραφίας.  Πολύ συχνά, κοιτάζοντας τις φωτογραφίες της Ισμήνης έρχεται στο μυαλό μου ένας καλλιτέχνης, ο οποίος δεν έζησε μακριά από τον κόσμο του σιωπηλού χρόνου: ο Ολλανδός ζωγράφος Saenredam, ο οποίος ζωγράφισε γκριζωπά, λευκοπλυμένα εσωτερικά εκκλησιών, άδειους χώρους γεμάτους υπόσχεση παρουσίας. Μια ανάλογη, εκλεκτική συγγένεια, εικαστική και νοηματική, εμφανίζεται στους άδειους αλλά και τόσο πυκνούς από ανθρώπινη ανάσα, φωτογραφικούς χώρους του When I fall – εδώ μόνο ένα πέπλο μας χωρίζει από την συνάντηση.

ΖΑΦΕΙΡΗΣ ΝΙΚΗΤΑΣ

Ισμήνη Γούλα 

Γεννήθηκα στην Θεσσαλονικη το χειμωνα του 1980. Απο νεαρη ηλικια η φωτογραφια κεντρισε το ενδιαφερον μου οποτε και αρχισα να ασχολουμαι εντατικα με το μεσο. Παρακολουθησα σεμιναρια, workshops και εχω δειξει τη δουλεια μου στην ελλαδα και στο εξωτερικο σε γκαλερι και σε δημοσιους χωρους. Το χειμωνα του 2009 μετακομισα στο Βερολινο οπου συνεχισα την εκπαιδευση μου στην φωτογραφια. Μαστερ στο photo-editing και διπλωμα στην φωτογραφια. Εκανα μερικα βιβλια, μερικες εκθεσεις ακομα και γνωρισα υπεροχους ανθρωπους στη πορεια. Ασχολουμαι κυριως με τα πορτραιτα, με το υποκειμενικο περιβαλλον που τα περιβαλλει αλλα και με εσωτερικα τοπια και συναισθηματα που με απασχολουν. Ειναι μια ανεξαντλητη ερευνα στην ουσια της ατομικοτητας αλλα και στην αντιθεση μεταξυ του τι ειναι και πως θα μπορουσε να εξελιχτει.                                    www.ismini-goula.net

        Elcin Acun (video)                                                                                                                                                                                                                     Ισμήνη Γούλα

Περιβάλλον IV

 ‘Το “Όλον” είναι μια αντίδραση ενάντια στην εικόνα του σώματος με την εξιδανικευμένη μορφή, που ήρθε από την  Αρχαία Ελλάδα και επιβλήθηκε στη σύγχρονη ζωή μας, μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης… Δεν ονειρεύεται ένα τέλειο και αψεγάδιαστο σώμα στο οποίο ένα κομμάτι του δεν μπορεί να αφαιρεθεί ή να προστεθεί σε αυτό…’

Elcin Acun

Γεννήθηκε το 1982, στη Σμύρνη. Αποφοίτησε από το Τμήμα Φωτογραφίας της Σχολής Καλών Τεχνών του Παν/μίου Mimar Sinan, το 2009. Ασχολείται με την εννοιολογική φωτογραφία και παράλληλα εργάζεται ως ερευνήτρια στο Τμήμα Φωτογραφίας της Σχολής Καλών Τεχνών του Παν/μίου Mimar Sinan και ζει στην Κων/πολη.

Το θέμα της δουλειάς μου είναι αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ.

Φωτογραφίζω ανθρώπους του περιβάλλοντός μου συγκεκριμένες

στιγμές που νιώθω ότι χρειάζεται να απαθανατίσω.

Ωστόσο, υπάρχουν περιστάσεις όπου σκηνοθετώ μια φωτογραφία

με σκοπό να παρουσιάσω αυτό που έχω ανάγκη να εκφράσω

εκείνη την περίοδο της ζωής μου.

Βρίσκω ενδιαφέρον στα πορτρέτα καθώς και στο

να αποδίδω καταστάσεις που μοιράζομαι με άλλους.

Προκειμένου να φωτογραφίσω κάτι ή κάποιον πρέπει να νιώσω

ότι υπάρχει κάποιο είδος σύνδεσης.

Να δημιουργήσω μια ατμόσφαιρα μεταξύ μας ώστε το τελικό αποτέλεσμα

να αντικαθρεπτίζει κομμάτια μας.

Ένα μείγμα εαυτών μέσω μιας εικόνας.

Το στοιχείο του γυμνού είναι έντονο στην δουλειά.

Όσον αφορά το σώμα καθώς και την ψυχή, πιστεύω ότι

όταν οι άνθρωποι εκθέτουν τον εαυτό τους γυμνό στις εικόνες μου

εκθέτουν ένα εσωτερικό μέρος του εαυτού τους.

Έχω την τάση να ερμηνεύω προσωπικά συναισθήματα ,

μέσω της καταγραφής μη-ανθρώπινων υποκειμένων.

Όποιο θέμα και να φωτογραφίζω ,πιστεύω ότι το κυριαρχώ θέμα της

δουλειά μου αφορά την έκφραση ορισμένων συναισθημάτων.

Η Λίλη Ζουμπούλη (1994, Θεσσαλονίκη) ξεκίνησε σεμινάρια φωτογραφίας με την φωτογραφική ομάδα Stereosis(2010-12).
Παρακολούθησε 2 σειρές σεμιναρίων με τον φωτογράφο Στράτο Καλαφάτη στο Studio Tessera(2012). Πήρε μέρος σε 2 φωτογραφικά workshop με τον φωτογράφο Jacob Aue Sobol (2012) και τον Anders Petersen(2014).
Σήμερα σπουδάσει Fine Art, Print&Time Based Media Course BA, στο University Of The Arts London (UAL) Wimbledon College.
Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το 2011 είχε ατομική έκθεση στο βιβλιοπωλείο του ΜΙΕΤ εκθέτοντας την δουλειά της που εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Άγρα (2011).
Το 2015 έλαβε μέρος στην έκθεση των Νέων Ελλήνων Φωτογράφων στο Μουσείο Μπενάκη ως μέρος του Athens Photo Festival 2015.

                             

Elcin Acun                                                                                Λίλη Ζουμπούλη

Οι φωτογραφίες της Νικολέττας Αγγελίδου απεικονίζουν ένα γυναικείο σώμα γεμάτο οικειότητα και αθωότητα, σαν να είναι το αποκορύφωμα ενός κοριτσίστικου παιχνιδιού που ακροβατεί στην τελετή της ενηλικίωσης.

Η Νικολέττα Αγγελίδου (1996, Θεσσαλονίκη) συμμετείχε σαν μαθήτρια στην Έκθεση Μαθητικής Φωτογραφίας του ΦΚΘ, όπου και βραβεύτηκε. Είναι φοιτήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών στη Θεσσαλονίκη. Συμμετείχε σε εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας.

Η Εύα Γερομιχαλού φωτογραφίζει οικεία πρόσωπα δημιουργώντας γυναικεία πορτρέτα, που δε χάνουν όμως την αθωότητα και την αμεσότητα που χαρακτηρίζουν το νεαρό της ηλικίας φωτογράφου και μοντέλου.

H Εύα Γερομιχαλού Βέη (1996, Θεσσαλονίκη) συμμετείχε σαν μαθήτρια στην Έκθεση Μαθητικής Φωτογραφίας του ΦΚΘ και στην έκθεση “Όταν ο Λύκος δεν είναι εδώ” του Γαλλικού Ινστιτούτου Θεσσαλονίκης, όπου και βραβεύτηκε (2013). Επίσης πήρε μέρος στις ομαδικές εκθέσεις ‘Cheap Photo’ και ‘Having Their Say’ (2014). Τέλος συμμετείχε στην 5η Βiennale Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη, στο παράλληλο πρόγραμμα Identalterity και στο ‘Οpen September’ στο θέατρο Vault στην Αθήνα, με νέους καλλιτέχνες (2015). 

 

Νικολέτα Αγγελίδου                                                                                Εύα Γερομιχαλού

Περιβάλλον V

 

Η Μαρίνα Προβατίδου καταθέτει, με άξονα την σπαραχτική κραυγή ‘Μαμά’, την αγωνία απλών, καθημερινών ανθρώπων, στον αγώνα τους για την επιβίωση, με ευδιάκριτη ζωγραφισμένη την απόγνωση στα πρόσωπά τους. Ξεκινάει με το παραλήρημα μιας γυναίκας, που ρίχνει όλο το βάρος για τη δυστυχία της στη μάνα της. Η ένταση όλο και κλιμακώνεται, με την εμφάνιση και της ίδιας της δημιουργού σε πλάνα του βίντεο, μέχρι την τελική, σχεδόν εφιαλτική έξοδο.

Η Μαρίνα Προβατίδου (1978, Θεσσαλονίκη) σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (2003-8), ζωγραφική με τον Πάνο Χαραλάμπους και το Ζαχαρία Αρβανίτη και χαρακτική με την επίβλεψη της Βίκης Τσαλαματά.
Σπούδασε με το πρόγραμμα Erasmous στο Universitad de Barcelona, Spain (2005).
Η Προβατίδου πήρε μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει βραβευθεί για τη δουλειά της.
www.marinaprovatidou.webs.com

‘Το έργο μου αφορά πράγματα που βρίσκονται στα σπίτια όλων μας -σχοινί, πριόνια, μαχαίρια κλπ. Πρόκειται για ‘σπιτικές’ δολοφονίες. Διαβάζοντας τις ειδήσεις είναι σαν να κοιτάζεις  από το ‘πίσω παράθυρο’. Ωστόσο, τα φοβερά πράγματα που διαβάζουμε στις εφημερίδες και συμβαίνουν σε άλλους ανθρώπους, δεν απέχουν και τόσο από εμάς, όπως νομίζουμε…’
Arif Emrah Orak

Γεννήθηκε στην Κων/πολη. Αποφοίτησε από το Τμήμα Φωτογραφίας του MSGSÜ, το 2012. Έχει πάρει μέρος σε πολλές εγχώριες και διεθνείς εκθέσεις, όπως: “Le Monde a Travers un Trou D’epingle, 2008”, “Fictions, 2008”, “3rd Page News, 2012”. Ζει κι εργάζεται στην Κων

Μαρίνα Προβατίδου                                                              Arif Emrah Orak

Περιβάλλον VI

‘Ο θυμός είναι η πιο νόστιμη τροφή του εαυτού μας. Η δύναμη της επιθυμίας εξαφανίζεται όταν ο εαυτός μας ικανοποιείται. Το αδύναμο σώμα θυμώνει χρησιμοποιώντας αρχικά την παραλλαγή και την ενσωμάτωση. H ενσωμάτωση  και το μυστήριο ωθούν τον θυμό στην αρχή εναντίον του ίδιου του σώματος και κατόπιν εναντίον των άλλων σωμάτων…’
Mert Çağıl Türkay

Γεννήθηκε το 1987 στην Κων/πολη. Αποφοίτησε από το Τμήμα Φωτογραφίας της Σχολής Καλών Τεχνών του Παν/μίου Mimar Sinan και συνεχίζει με μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα της εκπαίδευσης. Έχει πάρει μέρος σε πολλές διεθνείς εκθέσεις και προγράμματα όπως “International Print Triennial /
Interfaces”, “Realm- Eyes On / Monat der fotografie Wien” και “Mamut Art Project”.
Παράγει καλλιτεχνικά προγράμματα φωτογραφίας, εγκατάστασης και βίντεο. Στις φωτογραφίες του πρωταγωνιστεί το ανδρικό σώμα ως μορφή διαμαρτυρίας. Το σώμα εξελίχθηκε σε άμεσο αντικείμενο του έργου του, πρώτη ύλη που μπορεί να χειριστεί κανείς με ποικίλους τρόπους και να καταστρέψει κατά βούληση, αλλά και σαν μέσο εν δυνάμει εκφραστικών χαρακτηριστικών που μπορούν να διαμορφωθούν και να διερευνηθούν συστηματικά. Εργάζεται ως ερευνητής στο Τμήμα Φωτογραφίας της Σχολής Καλών Τεχνών του Παν/μίου Mimar και ζει στην Κων/πολη.


Το φαινόμενο της ζωής ταυτίζεται με την ελευθερία της κίνησης και ο χορός αποτελεί την πιο άμεση έκφραση του ανθρώπινου σώματος
Από την άλλη, το προσωπείο, διαχωρίζει τον ηθοποιό από τον μη ηθοποιό, τον ρόλο από τον μη ρόλο, ως εκπρόσωπο ενός ‘’άλλου’’ χαρακτήρα
Στον ηθοποιό λειτουργεί με τρόπο, ώστε να διευκολύνεται στην επικοινωνία του με αυτό το ‘’άλλο’’.
Στη συνέχεια ο χορός προβάλλει με πάθος τα μηνύματα του με την ‘’απρόσωπη’’ μάσκα.
Πρέπει να αγγίξει το κοινό, να το παρασύρει και να του υποβάλλει με την κίνηση του σώματος στο υποσυνείδητο τα μηνύματα που επιθυμεί

Ο Θανάσης Αθανασιάδης (1955, Θεσσαλονίκη) είναι ερασιτέχνης φωτογράφος.
Ενεργά ασχολήθηκε με την φωτογραφία από το 1999 στο Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.
Είναι ιδρυτικό μέλος της Δημιουργικής Ομάδας Φωτογραφίας Π31.
Έχει λάβει μέρος σε περισσότερες από 30 ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα – και 1 διεθνή στην Σερβία (ecological reality), καθώς και σε πολλά καλλιτεχνικά δρώμενα πανελλαδικά
agathanasiadis@yahoo.gr

                   

 

Θανάσης Αθανασιάδης                                                           Mert Çagil Turkay